Οι καταλήψεις των Σχολείων είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις...

Αριστέα Βάβουλα 
Της Αριστέας Βάβουλα 
Τις τελευταίες ημέρες λαμβάνω κραυγές αγωνίας από γονείς οι οποίοι παραπονιούνται για τις καταλήψεις που κάνουν οι μαθητές στα σχολεία και παρακινούν άλλους γονείς να μιλήσουν στα παιδιά τους έτσι ώστε να τελειώσει πια αυτή η τρέλα.
Πολλοί από αυτούς τρέμουν ότι τα παιδιά θα χάσουν τη σχολική τους χρόνια, ότι δεν θα προλάβουν να βγάλουν την ύλη και απειλούνται από τον υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων ότι θα χάσουν τις διακοπές του Πάσχα και τις εκδρομές τους και γι' αυτό θέλουν να σταματήσουν οι καταλήψεις. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι οι καταλήψεις υποκινούνται απο κακούς ή τεμπέληδες μαθητές, οι οποίοι δεν έχουν κάποιο ενδιαφέρον για την μάθηση και ο μόνος λόγος για τον οποίο κάνουν κατάληψη είναι για να χάσουν διδακτικές ώρες.
Παρόλαυτα υπάρχουν δύο όψεις σε ένα νόμισμα. Η άλλη όψη, είναι αυτή της αντίδρασης σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που αποσαθρώνει την εκπαιδευτική διαδικασία. Το "Νέο Λύκειο" επιβάλλει στους μαθητές πανελλήνιες εξετάσεις κάθε χρόνο με αποτέλεσμα να μετατρέπεται η δευτεροβάθμια εκπαίδευση σε έναν τριετή εξεταστικό μαραθώνιο. Οι μαθητές εξουθενώνονται σωματικά και ψυχικά για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του συστήματος για υψηλές βαθμολογίες, ώστε να έχουν μια ευκαιρία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτή η εξεταστικό-κεντρική προσέγγιση το εκπαιδευτικού έργου μηχανοποιεί την εκπαιδευτική διαδικασία, ωθώντας τα παιδιά στην απομνημόνευση και την παπαγαλία. Η δε Τράπεζα Θεμάτων αυξάνει την διδακτέα ύλη τόσο, ώστε η μάθηση να περιορίζεται σε επίλυση ασκήσεων για τις εξετάσεις.
Παράλληλα, οι μαθητές ωθούνται τεχνηέντως στην παραπαιδεία ώστε να μπορούν να προετοιμαστούν κατάλληλα για την σωρεία εξετάσεων, αφαιμάζοντας οικονομικά τις οικογένειες τους, που ήδη έχουν πληγεί κατάφωρα από την οικονομική κρίση.
Με την κατάργηση της ενισχυτικής διδασκαλίας, οι μη έχοντες ουσιαστικά αποκλείονται από την εκπαιδευτική διαδικασία και εγκαταλείπουν τις σπουδές τους -πράγμα που δικαιολογεί την αύξηση της μαθητικής διαρροής τον τελευταίο χρόνο. Γίνονται λοιπόν ανειδίκευτοι εργάτες, χωρίς πολλά προσόντα, και άρα με λιγότερες απαιτήσεις ως προς τα εργασιακά τους δικαιώματα έτοιμοι να συνάψουν συμβάσεις απλήρωτης μαθητείας για την περαιτέρω κατάρτισή τους.
Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, οι μαθητές που υψώνουν το ανάστημά τους, που κάνουν καταλήψεις, που διαδηλώνουν, ίσως να μην είναι απλά "τεμπέληδες". Ίσα-ίσα, διεκδικούν το αναφαίρετο δικαίωμά τους για δημόσια και δωρεάν παιδεία. Διεκδικούν ένα σχολείο που δεν θα τους εξουθενώνει, ούτε και θα τους στρέφει στην παραπαιδεία. Ένα σύστημα που θα αναπτύσει τις ικανότητες και την κριτική τους σκέψη και δεν θα έχει σαν στόχο την υπερεξειδίκευση. Είναι αυτοί που δεν τρομοκρατούνται από τις απειλές για την αναπλήρωση των διδακτικών ωρών, γιατί τα αιτήματα τους είναι δίκαια και ο σκοπός τους ανώτερος.
Θα ήταν καλή ιδέα λοιπόν, αντί να μιλήσουμε στα παιδιά μας για να τα πείσουμε να κατεβάσουν το κεφάλι, να ανοίξουν τα σχολεία τους και να ακολουθήσουν -σαν μικρά άσπρα πρόβατα- την κανονικότητα που τους έχει επιβληθεί, να μιλήσουμε στα παιδιά μας και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τις ανάγκες τους, να τα υποστηρίξουμε και αν χρειαστεί να τα πάρουμε από το χέρι και να διεκδικήσουμε μαζί τους ένα καλύτερο μέλλον.

Η Αριστέα Βάβουλα είναι Περιφερειακή Σύμβουλος με την παράταξη "Δύναμη Ζωής" της Περιφερειάρχου Αττικής Ρένας Δούρου

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου