 |
| ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ |
23ο ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ – ΣΚΕΨΕΙΣ / ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗ
Τώρα που έπεσε η αυλαία του τουρνουά και έχοντας υπηρετήσει σ αυτό υπό πολλές ιδιότητες νομίζω πως θα ήταν καλό να βάλω κάποιες σκέψεις στη σειρά και να τις μοιραστώ με οποιονδήποτε ενδιαφέρεται πραγματικά και όχι για το θεαθήναι.
Το τουρνουά αυτό ήταν ανέκαθεν η ευκαιρία ανάδειξης νέων ταλέντων. Που θα μεταπηδούσαν στο σύλλογο, θα αποτελούσαν τον κορμό μιας επίλεκτης ομάδας η οποία δουλεύοντας σοβαρά θα συμετείχε στα πρωταθλήματα μίνι και παμπαίδων και θα μάζευε εμπειρίες για να στελεχώσει στο μέλλον τα μεγαλύτερα ηλικιακά τμήματα και αυτά των ανδρών και γυναικών με υλικό χαμηλού κόστους αλλά υψηλής ποιότητας. Τους έδινε την ευκαιρία να ζήσουν τ όνειρό τους, να στελεχώσουν υψηλού επιπέδου ομάδες, να βελτιωθούν, να φτιάξουν μια δεύτερη οικογένεια μακριά από τις «κακές σειρήνες» της περιοχής, να αναδειχτούν, αποκατασταθούν με είσοδο στα πανεπιστήμια της επιλογής τους, να κάνουν καριέρα, να εξασφαλίσουν την οικονομική τους αυτάρκεια.
Ο Δήμος ήταν πάντα αρωγός και φρόντιζε όλα τα παιδιά να προπονούνται χωρίς να πληρώνουν. Αυτό λειτουργούσε ως έξοδο / πραγματικό αντισταθμιστικό της υποβάθμισης των ζωών των οικογενειών μας από τα σκουπίδια. Ίσως από τα λίγα αντισταθμιστικά που πληρωνόταν και έπιαναν τόπο, γιατί βοηθούσαν το μέλλον του τόπου, τα παιδιά, να βάλουν τον αθλητισμό και τον πολιτισμό στη ζωή τους. Υπήρχαν άνθρωποι ανιδιοτελείς γύρω από τις ομάδες, άνθρωποι που δεν ήταν τριγύρω μόνο όσο προπονούνταν εδώ τα παιδιά τους αλλά και άλλοι που τους άρεσε το κλίμα και η παρέα. Γνωρίσαμε και στο ανδρικό (φτάσαμε στην Α2 κατηγορία, και στο γυναικείο (Α1 επί 14 χρόνια, πρωταθλήματα, κύπελλα ) και στις υποδομές ειδικά του κομματιου των κοριτσιών αμέτρητες επιτυχίες, στο βαθμό που να μην υπάρχει Ελληνική ομάδα σήμερα που να μην έχει στο δυναμικό της παίκτρια που να έχει περάσει από την Ακαδημία μας.
Όταν η κριση επηρέασε την περιοχή και τα χρήματα τελείωσαν οι κύριοι Ντάκουρης και Σκαματζούρας ανέλαβαν το σύλλογο και του άλλαξαν την φιλοσοφία. Οι αγωνιστικές ομάδες υποβαθμίστηκαν, το αντρικό και το γυναικείο έχουν μια τριετία που όταν χάνουμε κάτω από τους 30π διαφορά είμαστε ευχαριστημένοι, από την Α1 βρεθήκαμε σε 3 χρόνια στο Β τοπικό. Σημασία δεν έχει η προπόνηση, η βελτίωση, η δουλειά αλλά το να κατεβαίνουν κάποιοι να παίζουν τα ματς για να μην μηδενιζόμαστε. Αν ξεχωρίζει κάποιο παιδί το παραχωρούμε αλλού με υποτυπώδη ανταλλάγματα (μπάλλες, φανέλες κλπ). Στις Ακαδημίες η φιλοσοφία είναι να κάνουμε μαζικό αθλητισμό και να εισπράτονται χρήματα από τα παιδιά χωρίς να τους παρέχονται αντίστοιχες υπηρεσίες. Ο γιος μου προπονείται επί 3 χρόνια στην Ακαδημία και έχει παίξει όλα κι όλα 3-4 φιλικά με την αντίστοιχη ομάδα των κοριτσιών. Γιατί; Για να μην πληρώνονται τα έξοδα για το διαιτητή στα εντός και των μετακινήσεων στα εκτός. Αναρωτιέμαι τι καλύπτουν τα χρήματα που πληρώνω κάθε μήνα αν όχι τον προπονητή του και τα έξοδα αγώνων και μετακινήσεων. Στόχος αυτής της φιλοσοφίας ήταν αντί για 300 παιδιά υψηλού επιπέδου που είχαμε να τα κάνουμε 1000 για να επηρεάζουν με αυτόν τον τρόπο 2000 γονείς ψηφοφόρους. Τα παιδιά όμως προπονούνται για να παίζουν παιχνίδια, οι γονείς θέλουν να βλέπουν πρόοδο. Αυτά δεν υπάρχουν και αντί επέκταση με την φιλοσοφία αυτή κύριοι πετύχατε το αντίθετο, την συρρίκνωση.
Πέρυσι άλλαξε τον Ιανουάριο η Διοίκηση του Δήμου, αλλά ο σύλλογος παρέμεινε στο ίδιο πρόσωπο και στην ίδια νοοτροπία και φιλοσοφία. Έκανα προτάσεις αλλά αγνοήθηκαν παντελώς και χάθηκε ακόμη μια χρονιά. Θα γίνει το ίδιο και φέτος;
Κύριε Δήμαρχε, Αντιδήμαρχε Καμπόλη, κύριε Γενικέ κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι :
Ο σύλλογος έχει φτάσει σχεδόν στον πάτο. Χρήματα πια δεν χρειάζονται γιατί τα παιδιά που μεγάλωσαν εδώ, που μας χρωστούν την τωρινή τους υπόσταση στο χώρο, που θα μπορούσαν να του αλλάξουν επίπεδο, δεν βοηθούν πια καμμένα στα τελευταία χρόνια από την ατελείωτη κατηφόρα, τις τραυματικές εμπειρίες, τις υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν.
Χρειάζεται restart από το μηδέν. Από αυτά τα παιδιά που είδατε αγωνιζόμενα την Κυριακή αλλά και από άλλα που έπαιζαν στις ομάδες που δεν έφτασαν στον τελικό πρέπει να αρχίσει η αναδημιουργία συλλόγου, αθλητών επιπέδου, νοοτροπίας, καινούριας φιλοσοφίας. Η περιοχή αυτή πάντα βγάζει ταλέντα, απασχολεί καλούς προπονητές, υπάρχουν υποδομές σε γήπεδα και εγκαταστάσεις.
Από σας κύριοι ο σύλλογος χρειάζεται ΣΗΜΕΡΑ στήριξη, οργάνωση, μεθοδολογία.
Γονείς:
Υποστηρίξτε τα παιδιά, αφιερώστε τους λίγο χρόνο, συμμετέχετε στις αποφάσεις και ειδικά σ αυτές που τα αφορούν, καλύψτε τις θέσεις που μπορούν να υποστηρίξουν το σύλλογο με ανιδιοτελή προσωπική παρουσία.
Παράγοντες του σωματείου:
Τα παιδιά δεν χρειάζονται αυτούς που ασχολούνται γιατί τους ενδιαφέρει η αυτοπροβολή και τα μικροσυμφέροντά τους. Χρειάζονται ανθρώπους που θα τρέξουν, θα χτυπήσουν πόρτες, θα ασχοληθούν πραγματικά, που θα λύνουν τα προβλήματα της καθημερινότητας. ΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΑΣ, ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΤΕ ΜΕ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΝ...
Προσωπικά και μετά από 22 συνεχόμενα χρόνια προσφοράς ως προπονητής και παίκτης, βρέθηκα στο μέσον του πολέμου πριν 3 χρόνια και έγινα στόχος προκειμένου η απουσία μου να βοηθήσει τους δύο παράγοντες που προανέφερα να περάσουν αυτά που πρέσβευαν και στα οποία διαφωνούσα κάθετα. Αποχώρησα γιατί δεν ήθελα να είμαι παρών στο γκρέμισμα αυτών που με πολύ κόπο και ατέλειωτες ώρες στα γήπεδα βοήθησα να χτιστεί.
Αν κάποια στιγμή καταλάβετε ότι ο γιαλός δεν είναι στραβός, εμείς στραβά αρμενίζουμε και αλλάξετε την ρότα, πολύ ευχαρίστως να σας βοηθήσω και πάλι από όποιο πόστο επιλέξετε.
Αν είστε ευχαριστημένοι από την πορεία του συλλόγου, ή αν προτιμάτε να μένετε απαθείς και να παρακολουθείτε απλώς τη Ρώμη να καίγεται, όπως ο Νέρωνας, αφήστε με παρακαλώ να βοηθώ τους απόρους του Δήμου, όπως κάνω τα 3 τελευταία χρόνια...
Ο Άγγελος Γιαννουλάκης είναι προπονητής καλαθόσφαιρας και Υπάλληλος της Κοινωνικής Πρόνοιας του Δήμου Φυλής
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου