Η κατάρρευση της οικογένειας βασική αιτία για την αύξηση της παραβατικότητας των νέων

ΣΩΤΗΡΙΑ-ΝΕΦΕΛΗ ΣΤΟΥΡΑΪΤΗ
ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ ΣΤΟΥΡΑΪΤΗ
-Φοιτήτριας Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
-Μέλους της Επιτροπής Νέας Γενιάς Δήμου Φυλής

Στην σημερινή πραγματικότητα, η απουσία του πατριαρχικού προτύπου και η κατάρρευση της οικογένειας είναι δυστυχώς φαινόμενο που διαχέεται και επηρεάζει καταλυτικά την προσωπικότητα των νέων ανθρώπων. 
Ο τρόπος ζωής, σκέψης και δράσης υπονομεύεται συνεχώς από την απουσία των ηθικών ερεισμάτων και της σταθερής οικογενειακής δομής. Ο σύγχρονος κόσμος υποφέρει σε όλες τις πτυχές του βίου του. Κάπου ανάμεσα στην αμφισβήτηση των καθιερωμένων αξιών και συμπεριφορών, στον κατακερματισμό της συλλογικής και ατομικής συνείδησης ανθίζει η νεανική παραβατικότητα.
Ερωτώμενοι αν η νεανική παραβατικότητα είναι απειθαρχία ή απλά μια μορφή εγκληματικότητας, μπορούμε να απαντήσουμε πολύ απλά ότι εκφράζει την απόκλιση και την έκτροπη συμπεριφορά παιδιών και ανήλικων εφήβων. Η αποκλίνουσα αυτή συμπεριφορά δεν λαμβάνει πάντοτε τη μορφή αξιόποινης εγκληματικής πράξης, ενώ σε μεγάλη έκταση δεν αποκαλύπτεται και δεν "καταγγέλλεται" από τα θύματα της, από τις οικογένειες των δραστών και το κοινωνικό περιβάλλον, δίνοντας το βήμα στην άνθιση του "σκοτεινού αριθμού εγκληματικότητας" 
Παραβατική συμπεριφορά, όμως μπορούμε να χαρακτηρίσουμε και την παραβίαση των στοιχειωδών κανόνων συμπεριφοράς και αξιών από τους νέους με αποτέλεσμα την κοινωνική αντίδραση.  Έτσι λοιπόν, μέσα στα πλαίσια της σύγχρονης τεχνοκρατικής κοινωνίας, οι απρόσωπες σχέσεις – οι ανταγωνιστικές τάσεις, οδηγούν τους νέους ανθρώπους σε αποκλίνουσα συμπεριφορά, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας.
Εμβαθύνοντας στο παραπάνω κοινωνικό φαινόμενο,  παρατηρούμε ότι οι μορφές της νεανικής παραβατικής συμπεριφοράς ποικίλλουν.  Αρχικά, τη πρώτη θέση καταλαμβάνει η σωματική βία, η οποία πραγματοποιείται είτε μέσα από μικροκλοπές και ληστείες, είτε από ξυλοδαρμούς με συνέπεια μικροτραυματισμούς. Τη δεύτερη θέση, παίρνει η ψυχολογική βία, ο αποκλεισμός από τη μαθητική παρέα, ο εκφοβισμός, η επιδεικτική αδιαφορία, η κοινωνική απομόνωση και ακόμα τα απειλητικά ή υβριστικά ηλεκτρονικά μηνύματα, τα οποία, έχουν ως στόχο τη διαπόμπευση των θυμάτων. 
Παρατηρούμε ότι υπάρχει μια εξέλιξη των μορφών της εγκληματικότητας τα τελευταία χρόνια, κάτι που δεν υπήρχε στο παρελθόν.  Πιο συγκεκριμένα βλέπουμε την αύξηση της διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών ουσιών, αλλά και του αλκοόλ, ακόμα βλέπουμε την αύξηση των ανήλικων συμμοριών. 
Τα παραπάνω είναι φαινόμενα κατά κύριο λόγο των πόλεων. Οι νέοι πιστεύουν ότι εισερχόμενοι σε αυτές τις ομάδες θα αποκτήσουν οικονομικό κέρδος, εξουσία και φυσικά ότι θα ενισχύσουν το κοινωνικό τους status, ενώ δεν λείπουν και οι περιπτώσεις που οι ίδιοι οι νέοι από μόνοι τους θέλουν να εμπλακούν με τις αρχές, έτσι ώστε να δείξουν μια σκληρότητα και μια αυτονομία. Αξίζει να σημειώσουμε ότι στις συμμορίες ανηλίκων ένα πάρα  πολύ μικρό ποσοστό είναι κορίτσια. Διαπιστώνουμε λοιπόν,  ότι οι αξίες και τα ιδανικά του παρελθόντος τείνουν στη σημερινή εποχή να χαθούν χωρίς να αντικαθίστανται.  Η έλλειψη αξιών είναι εμφανής εδώ.
Σύμφωνα με τις στατιστικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βλέπουμε μια ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας των ανηλίκων σε όλα τα κράτη-μέλη της. Σε χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία και η Μεγάλη Βρετανία η εγκληματικότητα των ανηλίκων ξεπερνά το 20% της συνολικής εγκληματικότητας. Στην Ελλάδα αντίστοιχα εισέρχονται στα σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας περίπου 100 ανήλικοι κάτω των 18 ετών. Το ποσοστό των νέων που είναι σήμερα εγκλεισμένοι στα καταστήματα αυτά ανέρχεται στο 4,4% του συνόλου των κρατουμένων. 
Με βάση την έρευνα του καθηγητή Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Α.Μαγγανά και της Κοινωνιολόγου Θ. Μανουδάκη, περίπου το 7% των μαθητών του Λυκείου ανήκουν σε κάποια εγκληματική συμμορία που διαπράττουν βανδαλισμούς σε σχολεία και ληστεύουν συνομήλικους τους, ενώ εμπορεύονται και ναρκωτικές ουσίες, ενώ ένα 17% δρα στο πλαίσιο μια οργανωμένης, αλλά όχι εγκληματικής ομάδας. Με τον νόμο του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου στις 21 Ιουνίου 2007, σχετικά με την παραβατικότητα των ανηλίκων (2007/2011(ΙΝΙ)), γίνονται προσπάθειες έτσι ώστε να αλλάξει το πλέγμα της πρόληψης και αντιμετώπισης της παραβατικότητας.               
Βλέποντας σφαιρικά την παθογένεια αυτή μπορούμε να καταλάβουμε ότι πίσω από την  παραβατικότητα,  βρίσκεται είτε η έλλειψη κάποιας στοιχειώδους γονεϊκής φροντίδας και τρυφερότητας, είτε ακόμη και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο κάποιες φορές παραβλέπει τις ανάγκες, τις δεξιότητες και τους προβληματισμούς των παιδιών, παρόλο που είναι ένας από τους σημαντικότερους φορείς κοινωνικοποίησης της σημερινής εποχής. Σήμερα, η οικογένεια αποτελεί τη βασική μονάδα κοινωνικής οργάνωσης, τον πιο σημαντικό καθολικό θεσμό, εφόσον αποτελεί μονάδα παραγωγής ανθρωπίνων προσωπικοτήτων.

Εν κατακλείδι, σε μια εποχή πολύπτυχης κρίσης που είναι μετέωρη, το πρότυπο του ολοκληρωμένου ανθρώπου προβάλλεται ως η μεγαλύτερη αναγκαιότητα στους νέους που βρίσκονται σε μια κρίσιμη ηλικία αρνούμενοι αυθεντίες και ιδανικά. Η προσωπικότητα και η ψυχοσύνθεση του κάθε ανθρώπου διαμορφώνεται στην παιδική ηλικία, εκεί που ο ρόλος της οικογένειας αλλά και του σχολείου πρέπει να ενισχυθούν. 
Η απότομη άνθιση της παραβατικότητας και η σχέση της με τη συνθετότητα των σύγχρονων κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών προβλημάτων πρέπει να μας προβληματίσει όλους. 

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου