Στο Δημαρχείο Φυλής για τα κάλαντα τα «Λαζαράκια» του Συλλόγου Θεσσαλών Φυλής

Τα χαριτωμένα "Λαζαράκια" στο Δημαρχείο ΝΙΚΟΣ ΛΙΑΚΟΣ της Φυλής, όπου έγιναν δεκτά με αγάπη από το Δήμαρχο Χρήστο Παππού και τη σύζυγό του Ντίνα, τον Αντιδήμαρχο Σπύρο Μπρέμπο και την Πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου Ελένη Λιάκου
Ο Δήμαρχος Χρήστος Παππούς κρατώντας στην αγκαλιά του το μικρότερο από τα "Λαζαράκια"
Από αριστερά Ντίνα Παπαδήμα, Σπύρος Μπρέμπος, Χρήστος Παππούς και Ελένη Λιάκου
Αναμνηστική φωτό με τα "Λαζαράκια" και τα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου Θεσσαλών μετά τα κάλαντα
Ο Δήμαρχος με τον Πρόεδρο του Συλλόγου Θεσσαλών Ανδέα Νταρζάνο, τον Αντιδήμαρχο Σπύρο Μπρέμπο και τον Βασίλη Γκόλτσιο που ως Θεσσαλός γνωρίζει και τιμά το έθιμο 
Τα κάλαντα του Λαζάρου έψαλαν σήμερα το πρωί, Σάββατο του Λαζάρου, 8 Απριλίου 2017, στον Δήμαρχο Φυλής Χρήστο Παππού και τον Αντιδήμαρχο Σπύρο Μπρέμπο, τα «Λαζαράκια» του Συλλόγου Θεσσαλών Φυλής «Ο Ρήγας Φεραίος». 
Τα παιδιά του μικρού χορευτικού, ντυμένα με παραδοσιακές στολές και κρατώντας στα χέρια τους καλαθάκια με ανοιξιάτικα αγριολούλουδα επισκέφτηκαν το Δημαρχείο «Νίκος Λιάκος» στη Χασιά και «ενημέρωσαν» μελωδικά για τον επιστήθιο φίλο του Χριστού που τον ανέστησε τέσσερις μέρες μετά το θάνατό του. 
Αναβιώνοντας με επιτυχία ένα πασχαλινό έθιμο τα «Λαζαράκια» συνοδεία του προέδρου Ανδρέα Νταρζάνου και μελών του Συλλόγου, βγήκαν στην πλατεία και έψαλαν τα κάλαντα υμνώντας την πρώτη νίκη της ζωής έναντι του θανάτου, καθώς το έθιμο έχει χαραχτεί στη συνείδηση των πιστών κάποιων περιοχών, ως ημέρα της πρώτης Λαμπρής.
Το έθιμο τήρησαν και οι αιρετοί που φιλοδώρησαν τα παιδιά σύμφωνα με όσα ορίζει η παράδοσή μας και τους ευχήθηκαν χρόνια πολλά και καλή πρόοδο. 
Διαβάστε για την Ανάσταση του Λαζάρου:

Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ. ι΄, 38-40, Ιωαν. ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία κοντά στα Ιεροσόλυμα. Λίγες μέρες πρό του πάθους του Κυρίου ασθένησε ο Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον ξυπνήσω. Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει το τάφο του.
Όταν έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: Λάζαρε, βγές έξω. Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του. (Ιωαν. ια΄,44)
Η αρχαία παράδοση λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».
Το έτος 890μ.Χ. μετακομίσθηκε το ιερό λείψανό του στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα το σοφό, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου: Κύριε, Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν, κλπ
Χαρακτηριστικό της μετέπειτας ζωής του Λαζάρου λέγει η παράδοση, ήταν ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μια φορά μόνο όταν είδε κάποιο να κλέβει μια γλάστρα και είπε την εξής φράση: Το ένα χώμα κλέβει το άλλο.
Η Ανάσταση του Λαζάρου επέτεινε το μίσος των Εβραίων που μόλις την έμαθαν ζήτησαν να σκοτώσουν τον Λάζαρο και το Χριστό.
Αυτή τη μέρα δεν γίνονται μνημόσυνα με κόλλυβα, σε ανάγκη μόνο απλό Τρισάγιο.

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου