Με έργο του σε διεθνές εικαστικό γεγονός ο Βασίλης Καμπόλης

Επάνω το έργο των Βασίλη Καμπόλη-Αλεξάνδρας Μπελέρη "Η Γη των θαυμάτων" που θα εκτίθεται από την 1η Σεπτεμβρίου στην 3η Biennale Σαντορίνης και κάτω η αφίσα της έκθεσης και οι δύο δημιουργοί

Η 3η Biennale της Σαντορίνης, που θα ανοίξει τις πύλες της από την 1η Σεπτεμβρίου έως την 15η Οκτωβρίου 2016 είναι ένα διεθνές πολιτιστικό γεγονός. Για το Δήμο μας είναι ακόμα πιο σημαντικό αφού ανάμεσα σε εκθέτες από 22 χώρες του κόσμου περιλαμβάνεται και ο συντοπίτης μας Βασίλης Καμπόλης.

Το θέμα της Biennale είναι: Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων, και όπως λέει και ο Τ. Καρλάιλ "oι εποχές των θαυμάτων δεν πέρασαν κι ούτε θα περάσουν ποτέ".

Ξέρουμε ότι τα παραμύθια είναι η βασική κολόνα του πολιτισμού μας, και η 3η Μπιενάλε της Σαντορίνης έρχεται να μας το θυμίσει.

Oι παραμυθάδες, πεζογράφοι και ζωγράφοι, ηθικοί καθοδηγητές κι εκλαϊκευμένοι μεταφυσικοί αναλυτές, δάσκαλοι και διασκεδαστές, επί αιώνες κρατούσαν τα νήματα της συνέχειας και της συνέπειας αυτού του κόσμου.

Ήταν το Πανεπιστήμιο των νεανικών ψυχών, ήταν η συλλογική μνήμη των λαών τους, αλλά και σύμβουλοι διαπαιδαγώγησης.

Τα παραμύθια τους έπρεπε να είναι απλά και κατανοητά.

Το καλό και το κακό έπρεπε να γλιστράνε ανεπαίσθητα ανάμεσα από τις λιτές φράσεις και τις εικόνες και να σταλάζονται αδιόρατα στον νου.

Με αφορμή το ζητούμενο της Μπιεννάλε, ο Βασίλης Καμπόλης και η μαθήτριά του Αλεξάνδρα Μπελέρη φιλοτέχνησαν ένα εξαιρετικό εικαστικό έργο με την δική τους προσωπική ματιά. Χρησιμοποιούν μια φαινομενικά εξαιρετικά απλή εικαστική γλώσσα, που διηγείται μια εξαίσια συμβολική ιστορία.

Αυτό που "διηγούνται" είναι ο θαυμαστός, τόσο ονειρικός όσο και πραγματικός κόσμος όπου η ηρωίδα ζει το προσωπικό της όνειρο, ή συναντάει το πεπρωμένο της, ή βυθίζεται στην ψυχή αυτού του κόσμου, ή και τα τρία μαζί, που μπορεί και να είναι Ένα. Οι δύο καλλιτέχνες τοποθετούν το θέμα τους,

στα σύνορα ενός μυθικού κόσμου, που μπορεί να είναι και το αλληγορικό μας εσωτερικό σύμπαν. Γιατί τα παραμύθια, όσο κι αν περιφρονούνται σαν κατασκευάσματα, ξέρουμε ότι δεν είναι παρά ο παιχνιδιάρικος αντικατοπτρισμός του συλλογικού μας υποσυνείδητου. Ζωγραφίζουν την "Χώρα των Θαυμάτων", παραθέτοντας αρχετυπικές μορφές των ονείρων και του παραμυθιού συγκερασμένες με θαυμάσιους συμβολισμούς της πραγματικότητας.

Ένα εικαστικό έργο θέλει μαστοριά, θέλει επίσης γνώσεις, αισθητική, στοχαστική και ψυχολογική εμβάθυνση κι ακόμα περισσότερο, δημιουργική φαντασία.

Θέλει επίσης εσωτερική λογική και συνέπεια.

O Βασίλης Καμπόλης κι η μαθήτριά του Αλεξάνδρα Μπελέρη διαθέτουν όλα τα παραπάνω σε επαρκέστατες αναλογίες.

Το έργο τους, "Η Γη των Θαυμάτων", κινείται πάνω στην προαιώνια διαμάχη της μεταφυσικής εμπειρίας ενάντια στον τρέχοντα ορθολογισμό και μάλιστα στην αρχή αυτού του αιώνα της θετικιστικής σκέψης. Κι ίσως αυτό να έφτανε για να ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε παρόμοια έργα, που ίσως έρχονται στην πιο κατάλληλη στιγμή για να κορέσουν την δίψα μας για όλα όσα βρίσκονται μακριά από το άνυδρο σύγχρονο πνεύμα.

Όμως οι δύο καλλιτέχνες, μας οδηγούν σε έναν διαχρονικό δρόμο και μας δείχνουν τα υποδόρια σημάδια που ο μυημένος βλέπει στα παιχνιδίσματα του φανταστικού με το πραγματικό.

Το αποτέλεσμα είναι ένα θαυμάσιο έργο, που είναι πολύ περισσότερο «δικό μας» απ’ όσο μπορoύμε να φανταστούμε, τι άλλο να ζητήσει κανείς; Ευχόμαστε ολόψυχα κάθε επιτυχία.