Αυθεντικό παραδοσιακό γλέντι για τη βάπτιση της κόρης του Σπύρου Μπρέμπου













































































































Η βάπτιση της κόρης του Σπύρου Μπρέμπου, στον ιερό Ναό Πέτρου και Παύλου Φυλής, το μεσημέρι της 1ης Ιουλίου 2018 ήταν η πρώτη πράξη του ευτυχούς γεγονότος. 
Η δεύτερη ήταν το γλέντι που οργάνωσαν στην ταβέρνα ΕΛΑΤΟΣ της Χασιάς, ο Σπύρος και η γυναίκα του Έλενα, με καλεσμένους όσους πήγαν στο μυστήριο. 
Στην πολυτελή, ευάερη και ευήλια, αίθουσα της ταβέρνας ξεχώρισε ο λιτός αλλά καλαίσθητος στολισμός με το φωτογραφικό λεύκωμα της νεοφώτιστης Αναστασίας- Ευαγγελίας σε περίοπτη θέση, πάνω στο οποίο οι προσκεκλημένοι έγραψαν τις ευχές και τις εντυπώσεις τους.
Εντυπωσιακή ήταν η προσέλευση του ζευγαριού με τα δύο παιδιά τους που έγινε μετά την προβολή ενός οικογενειακού βίντεο στην τεράστια γιγαντοοθόνη. Μια πραγματικά χολυγουντιανή υπερπαραγωγή του Νίκου Κουρέα, με ευτυχισμένες στιγμές της οικογένειας Μπρέμπου, στη Χασιά. 
Ακολούθησε πλούσιο φαγοπότι, ενόψει του γλεντιού, καθότι νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Την εισαγωγή του μουσικού μέρους ανέλαβε, ως είθισται ο Μπαράκος, δηλαδή ο πρωτότοκος γιος του Σπύρου Νικόλας που είναι σολίστας του βιολιού. Εντυπωσιακός, όπως πάντα, αφιέρωσε κομμάτια σε όλους, αλλά ιδιαιτέρως στον παππού και τη γιαγιά του, αλλά και στην αδυναμία της οικογένειας που ακούει στο όνομα Νότης. 
Στη συνέχεια τα ηνία του προγράμματος πήρε ο Σπύρος με μια ορχήστρα βγαλμένη από τα καλύτερα όνειρα των απανταχού πανηγυριστών. 
Που, ειρήσθω εν παρόδω, είχαν την τιμητική τους στο γλέντι, καθότι αποτελούν εξέχοντα μέλη του fun club του Σπύρου και διατηρούν άρρηκτους και ιερούς δεσμούς μαζί του. Ίσως θεωρηθεί υπερβολή για όσους δεν το έχουν ζήσει, αλλά η σχέση του βλάμη με τους θαυμαστές του είναι αδελφική. Κάνουν χιλιόμετρα για να τον ακούσουν και του οργανώνουν μεγαλοπρεπείς υποδοχές στα αρβανιτοχώρια της Αττικοβοιωτίας, όπου εμφανίζεται συχνά- πυκνά. Η σχέση τους βασίζεται στην κοινή αντίληψη ότι το γλέντι αποτελεί μυσταγωγία, ότι η διασκέδαση με την οικογένεια και τους φίλους είναι μια τελετουργία που στοχεύει στην προσωρινή λύτρωση από τα βάσανα και τις στενοχώριες της ζωής. Σε ρόλο αρχιερέα στη λυτρωτική αυτή τελετουργία ο Πήλιος εξερευνά τις ψυχές και με το μαγικό ραβδί των αυθεντικών και αυθόρμητων μουσικών του επιλογών τους φέρνει στο ζητούμενο, δηλαδή στο τσακίρ κέφι.
Για την όλη διαδικασία που αποτελεί μια ιδιαίτερη μορφή ψυχοθεραπείας δεν θα διαβάσετε στα εγχειρίδια της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής, επειδή, δυστυχώς, ο επιστημονικός κόσμος ασχολείται με κάτι περίεργους τύπους όπως ο Φρόιντ, εξ ου κι έχουμε καταντήσει μισότρελοι. Στον αντίποδα ο Πήλιος με τη συνταγή του, που επικουρείται πάντα από τη συνιστώμενη δοσολογία αλκοόλ μπορεί να μην κατόρθωσε να ανοίξει τα τρελάδικα, αλλά είναι βέβαιο ότι περιορίζει την πελατεία τους. 
Για να κλείσουμε την παρένθεση, το γλέντι ήταν αφιερωμένο εξαιρετικά στην αντιπροσωπεία των επιστήθιων φίλων του Σπύρου, από τα αρβανιτοχώρια της Αττικοβοιωτίας, οι οποίο έδωσαν δυναμικό «παρών». Με επικεφαλής τον εμβληματικό «Παπαδιά» που, κατά τη συνήθειά του, κατέβασε από την πίστα το Σπύρο για να τον «κρατήσει» στις απίστευτες φιγούρες του. Έναν γνήσιο χορευτικό αυτοσχεδιασμό που βγάζει ψυχή, «ακυρώνει» τους χοροδιδασκάλους και αναδεικνύει τη σημασία της ρήσης «χαρά στον πρώτο και αλίμονο στον τελευταίο». 
Αλλά κι ο Σπύρος δεν υστέρησε. Όταν δεν τραγουδούσε χόρευε, για να μην κάνει «κοιλιά» το γλέντι, μέχρι που το απογείωσε η Ευτέρπη Λημναίου. Το κορίτσι-θαύμα του παραδοσιακού τραγουδιού δεν θα μπορούσε να λείψει από τη χαρά του βλάμη κι έδωσε δείγματα του απίστευτου ταλέντου της αποδεικνύοντας ότι απέχει ένα κλικ από την πανελλαδική καταξίωση. Αν βρεθεί ο χριστιανός που θα της εμπιστευτεί ένα σουξέ, δεν θα τον ανεβάσει, απλά, στα ουράνια. Θα τον φτάσει έξω από το Γαλαξία. 
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στην παρουσία της προηγούμενης γενιάς. Οι γονείς του Σπύρου και της Έλενας συμμετείχαν ολόψυχα στο γλέντι. Όμως πραγματικά συγκλονιστική ήταν η γιαγιά της Έλενας, που τα έδωσε όλα στο χορό, συνοδευόμενη από το Σπύρο, που την καταχειροκρότησε στο τέλος. 
Κλείνοντας ήταν ένα αυθεντικό γλέντι, αντάξιο της αρβανίτικης κουλτούρας του Σπύρου και της Έλενας, αφιερωμένο σε ένα χαριτωμένο κορίτσι, που αποτελεί τον τέταρτο κρίκο μιας αλυσίδας παιδιών που κάνουν τον πατέρα τους περήφανο κι ευτυχισμένο. Να τους ζήσουν όλα.

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου