Εγκώμιο παναττικής ιστοσελίδας στον συντοπίτη μας εικαστικό Βασίλη Καμπόλη

Εκτενή αναφορά στη δουλειά του συντοπίτη μας εικαστικού Βασίλη Καμπόλη έκανε η ιστοσελίδα atticanews.gr, με αφορμή την 3η Μπιενάλε της Σαντορίνης, όπου παρουσιάστηκε το έργο του «Η Γη των θαυμάτων» ΚΛΙΚ ΕΔΩ. 

Δείτε όλη την ανάρτηση:

 Ο Βασίλης Καμπόλης και η Αλεξάνδρα Μπελέρη στην 3η Μπιενάλε της Σαντορίνης

Με αφορμή την έναρξη της Μπιενάλε της Σαντορίνης που άνοιξε τις πύλες της την 1η Σεπτεμβρίου με συμμετοχή καλλιτεχνών από 22 χώρες, μιλήσαμε με τον αγαπητό μας εικαστικό καλλιτέχνη Βασίλη Καμπόλη. Ο Βασίλης Καμπόλης και η μαθήτριά του Αλεξάνδρα Μπελέρη φιλοτέχνησαν ένα θαυμάσιο έργο, όπου ο μύθος συνδιαλέγεται γοητευτικά με την πραγματικότητα.

—Το κοινό έργο σας, "Η Γη των Θαυμάτων", θυμίζει την φράση του ποιητή "είπε και γεννήθηκε η θάλασσα… και στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς".

—Ας μην ξεχνάμε ότι ο καθένας ακόμα και σε ένα έργο τέχνης, βλέπει και βρίσκει μόνο εκείνο που του αξίζει.

—Βλέπω στο έργο σας ότι όλα είναι πέρα από την βαρύτητα και φωτίζονται από ένα φως που μάλλον προέρχεται από τον χώρο του παραμυθιού. Τι είναι για σένα το παραμύθι;

—Τα παραμύθια είναι ένας καθρέφτης μας, με τα ραγίσματα και την ομορφιά της ματιάς μας. Οι ήρωες και τα πρόσωπα δεν είναι παρά εμείς, αυτό είναι άλλωστε το μυστικό όλων των παραμυθιών.

—Το θέμα της φετινής Μπιενάλε της Σαντορίνης είναι "Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων", πες μας την άποψή σου γι' αυτό.

—Η φετινή Μπιενάλε της Σαντορίνης, καλεί τους καλλιτέχνες και τους επισκέπτες σε συμμετοχή, στη συμπαιγνία, με την κυριολεξία του όρου, μιας διανοητικής περιπέτειας. Μέσα σε μια Ευρώπη που παραπατάει, η Μπιενάλε προκαλεί μια ξεχασμένη, δροσερή ματιά και επιβεβαιώνει ότι εν έτει 2016 η παραμυθία και το όνειρο επιζούν.

—Στο έργο σας εκτός από τα φανταστικά στοιχεία του μύθου, βλέπουμε και πραγματικά.

—Ποιος είπε ότι οι μύθοι δεν εκφράζουν την πραγματικότητα; Κάποτε κάποιοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν για την διαφθορά των παραμυθιών.

—Τι ακριβώς εννοείς;

—Το παραμύθι ήταν και είναι η καλύτερη εξήγηση για το άγνωστο, ήταν πάντα το κλειδί για το επέκεινα, ήταν πάντα ένα διαβατήριο προς την κατανόηση αυτού του κόσμου. Μόνο που σαν μαθητευόμενοι μάγοι κάναμε την μεγάλη τάχα ανακάλυψη, πως τα παραμύθια ήταν ψεύτικα! Σάμπως και πίστευε κανείς ποτέ, εδώ και 3.000 χρόνια τουλάχιστον, πως ήταν κάτι το πραγματικό! Και τι καλά που αισθανθήκαμε μόλις η «αλήθεια» έλαμψε! Επειδή προφανώς τα παραμύθια μας κούραζαν, ή μήπως ήταν τόσο γοητευτικά ώστε δεν τα αντέχαμε. Κι όμως τα παραμύθια δεν έπαψαν ποτέ να μας μιλούν. Μιλάνε πάνω απ’ όλα στις παιδικές ψυχές, σ’ αυτές ακριβώς τις ψυχές που ξεπουλάμε για να γίνουμε μεγάλοι. Ωστόσο, ήταν πάντοτε κομμάτι από το μυστικό τους, να μιλούν σε όποιον μισοκλείνει το μάτι στην πραγματικότητά τους.

—Γιατί πιστεύεις ότι έγινε αυτό;

—Η «ανάγκη» για μια μηχανοποιημένη ματιά, η κατευθυνόμενη «ανάγκη» για μια μηχανοποιημένη σκέψη, στάθηκε ισχυρότερη. Τελικά τα καταφέραμε! Πετάξαμε την παραμυθία σαν τα παλιά μας άχρηστα παπούτσια, ή ακόμα χειρότερα, την γελοιοποιήσαμε και την διακωμωδήσαμε, γιατί η αλήθεια της ήταν απειλητική! κι εμείς περηφανευόμαστε, αντί να ντρεπόμαστε για την γυάλινη ματιά μας. Τα παραμύθια διεφθάρησαν από την πρόχειρη, από την εφήμερη, από την πήλινη «αλήθεια» μας που θελήσαμε να βάλουμε στην θέση τους. Και βέβαια μας εκδικούνται. Κι όποιος δεν το πιστεύει, ας ρωτήσει το παιδί που θά’ πρεπε να σώζει κάπου βαθιά μέσα του.

—Συμμετέχεις στην Μπιενάλε της Σαντορίνης που καθιερώθηκε πλέον σαν θεσμός για δεύτερη φορά.

—Ναι, είναι ιδιαίτερη τιμή που συμμετέχω σε έναν σπουδαίο θεσμό που δημιουργήθηκε, από την αγάπη για την τέχνη και τον τόπο από έναν άνθρωπο. Γιατί ο νους και η ψυχή της Μπιενάλε της Σαντορίνης έχει όνομα και λέγεται Κίκος Παπαδόπουλος. Μαζί με ολίγους εν τω πολιτισμώ συντρόφους, και ξοδεύοντας εκ των ενόντων, δημιούργησε ένα έξοχο κύτταρο πολιτισμού με εν δυνάμει παγκόσμια ακτινοβολία! Τώρα πραγματοποιείται η τρίτη Μπιενάλε. Τα γεγονότα μιλούν μόνα τους. Ας βλέπουν και οι φορείς, που παραμένουν προσκολλημένοι σε στείρα φορμαλιστικά πρότυπα, αυτά που ο τόπος έχει πραγματική ανάγκη και ας μην τα αφήνουν όλα... στον πατριωτισμό των Ελλήνων.

O Βασίλης και η Αλεξάνδρα, ανασυνθέτουν στο έργο τους τον μύθο της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων όπως αυτοί τον βλέπουν και μας τον διηγούνται με τα δικά τους εκφραστικά μέσα. Όλοι γνωρίζουμε την διεισδυτική ματιά του Βασίλη Καμπόλη και την ειδητική του εικαστική αντίληψη που μας έχει χαρίσει πλήθος υπέροχων έργων σε δώδεκα σπουδαίες ατομικές εκθέσεις και σε σημαντικότατες ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι ένας άξιος καλλιτέχνης, σύγχρονος κι όχι ψευτο-μοντέρνος, που έχει την θέση του στα εικαστικά πράγματα αυτού του τόπου, που τόσο αγαπάει. Ταυτόχρονα όμως είναι και ένας εξαίρετος δάσκαλος και μας συστήνει μια μαθήτριά του, την Αλεξάνδρα Μπελέρη, μια νέα ταλαντούχο, φοιτήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας. που έχει ήδη στο ενεργητικό της μια θαυμάσια διατριβή με θέμα "Η Ζωγραφική στην Χαρτογραφία".

—Γιατί συμμετέχεις στην Μπιενάλε με ένα κοινό έργο με την μαθήτριά σου;

—Συμμετέχω με την μαθήτριά μου, δίνοντάς της απόλυτο προβάδισμα, γιατί πρώτον είναι εξαιρετικό ταλέντο, δεύτερον, γιατί πιστεύω πως οτιδήποτε για να ανθίσει, χρειάζεται χώρο, ήλιο και ελευθερία και τρίτον γιατί κάθε άνθρωπος οφείλει να γίνεται ίστωρ. Είναι υποχρέωσή μας να μεταδίδουμε την γνώση μας στους νέους και να μετέχουμε ενεργά στην ανέλιξή τους.

—Γιατί τοποθετήσατε την χώρα των θαυμάτων στο νησί της Σαντορίνης;

—(Γελώντας) Ενώσαμε δύο θαύματα σε ένα.

—Tο έργο σας είναι ένα παιχνίδι του πραγματικού με το φανταστικό, έχει αναφορές στον μύθο, στην πραγματικότητα, στην ιστορία, στα παιδικά παιχνίδια, στις τοιχογραφίες της Σαντορίνης, στο ηλιοβασίλεμά της… μίλησέ μας γι΄αυτά.

—Ένα έργο εάν έχει λόγο ύπαρξης, δεν χρειάζεται καμιά συνηγορία, ό,τι έχει να πει ας το πει μόνο του. Εγώ το μόνο που έχω να πω είναι ότι έχει διαστάσεις 200x150 cm και ότι φτιάχτηκε με ακρυλικά.

Aντί της υπαινικτικής -και συχνά επιδεικτικής- λεκτικής πολυπλοκότητας, ο Βασίλης Καμπόλης πάντα σεμνός και ακριβολόγος, επιλέγει την ωμή λιτότητα κι αφήνει το ίδιο το έργο να μιλήσει για όλα όσα ουσιαστικά θέλει και μπορεί να μιλήσει, υποχρεώνοντας τον θεατή ν’ αναρωτηθεί, που ακριβώς σταματάει ο μύθος και που ξεκινάει η μυθοπλασία. Oι πύλες των "έργων-παραμυθιών" δεν ανοίγουν εύκολα αν δεν γνωρίζει κανείς το σύνθημα, "Σουσάμι άνοιξε"! Η απλότητα αυτού του έργου είναι παραπλανητική, θα σας δώσει όχι ό,τι του ζητήσετε, αλλά ό,τι σας αξίζει. *Η Μπιενάλε της Σαντορίνης έκανε έναρξη την 1η Σεπτεμβρίου και θα διαρκέσει έως την 15η Οκτωβρίου. Ευχόμαστε ολόψυχα στους καλλιτέχνες και στους συντελεστές καλή επιτυχία.